Introduction to databases

ผู้บรรยาย: เอาล่ะ เยี่ยมมาก สิ่งหนึ่งที่คุณจะสังเกตได้เมื่อเรียนภาษาโปรแกรมก็คือแนวคิดที่คุณพบนั้นสัมพันธ์กัน ซึ่งหมายความว่าการมุ่งเน้นไปที่หัวข้อเดียวแทบจะไม่สามารถนำเสนอเนื้อหาที่ต้องอธิบายอย่างครบถ้วน สำหรับเรื่องนี้ SQL ไม่มีข้อยกเว้น ถึงกระนั้นเราก็ต้องเริ่มจากที่ไหนสักแห่งใช่ไหม? ประสบการณ์การทำงานของฉันบอกฉันว่าคุณจะเรียนรู้และเขียนข้อความค้นหาที่มีประสิทธิภาพได้เร็วกว่ามากหากคุณอ่านบทนำสั้นๆ เกี่ยวกับฐานข้อมูล นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในการเริ่มต้น นี่คือสิ่งที่ฉันอยากจะแบ่งปันกับคุณ ตารางที่คุณเห็นที่นี่มีข้อมูลเกี่ยวกับยอดขายของลูกค้าในร้านเฟอร์นิเจอร์ และนี่คือวิธีที่เราควรอ่านข้อมูลนี้ ซื้อหมายเลข 1 ลงทะเบียนเมื่อวันที่ 3 กันยายน 2016 จากนั้นลูกค้าหมายเลขหนึ่งก็ซื้อสินค้าด้วยรหัส A1 แต่ละองค์ประกอบทั้งสี่มีความหมายเฉพาะ เราจะเรียกแต่ละค่าว่าค่าข้อมูล โดยค่าข้อมูลทั้งสี่จะรวมกันเป็นหนึ่งระเบียน ระเบียนคือแต่ละรายการที่มีอยู่ในตาราง ซึ่งสอดคล้องกับแถวของตาราง ดังนั้น ค่าข้อมูลทั้งสี่นี้รวมกันเป็นหนึ่งเรกคอร์ด และค่าข้อมูลเหล่านี้ เกี่ยวกับหมายเลขการซื้อที่สอง สร้างเรกคอร์ดอื่น คุณสามารถใช้แถวเงื่อนไขและเรกคอร์ดแทนกันได้ นอกจากแถวแล้ว คุณจะเห็นข้อมูลถูกแยกออกเป็นสี่คอลัมน์หรือเขตข้อมูล เขตข้อมูลคือคอลัมน์ในตารางที่มีข้อมูลเฉพาะเกี่ยวกับทุกระเบียนในตาราง ซึ่งหมายความว่าบันทึกทั้งหมดในตาราง ไม่ว่าจะเป็น 10, 10,000 หรือ 10 ล้าน จะมีหมายเลขการซื้อ วันที่ซื้อ รหัสลูกค้า และข้อมูลรายการที่แน่นอน เมื่อข้อมูลที่คุณมีถูกจัดระเบียบเป็นแถวและคอลัมน์ หมายความว่าคุณกำลังจัดการกับข้อมูลแบบตารางที่เก็บไว้ สิ่งสำคัญที่ต้องพูดถึง เพราะคุณมักจะเห็นในเอกสารประกอบว่าการจัดการฐานข้อมูลเกี่ยวข้องกับข้อมูลที่จัดเก็บในรูปแบบตาราง เยี่ยมมาก มาถึงส่วนที่น่าสนใจมากขึ้นแล้ว ในตารางนี้ เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับลูกค้านอกจาก ID ของเธอ ข้อมูลเกี่ยวกับลูกค้าจะถูกจัดเก็บไว้ในตารางอื่นที่เรียกว่าลูกค้า มีหลายฟิลด์ เช่น ชื่อและนามสกุล ที่อยู่อีเมล และจำนวนครั้งที่ลูกค้าร้องเรียนในร้านของเรา แล้วตรรกะของโครงสร้างนั้นจะเป็นอย่างไร? ทุกครั้งที่เรามีลูกค้าที่มีรหัสหมายเลขหนึ่งในตารางการขาย เราสามารถอ้างอิงถึงลูกค้าที่มีรหัสหมายเลขหนึ่งในตารางของลูกค้า และดูชื่อ อีเมล และจำนวนข้อร้องเรียนที่ยื่น เช่นเดียวกับตารางสินค้า ซึ่งมีรหัสสินค้า รายละเอียดสินค้า ราคาต่อหน่วย ID และชื่อของบริษัทที่จัดส่ง และหมายเลขโทรศัพท์สำนักงานใหญ่ของบริษัท ที่นี่ การเชื่อมต่อระหว่างตารางการขายและตารางสินค้าไม่ใช่รหัสลูกค้า แต่เป็นรหัสสินค้า เราสามารถยัดข้อมูลนี้ลงในตารางเดียว และมันจะออกมาเป็นแบบนี้ อุ๊ย มันใหญ่มาก ฉันไม่อยากจินตนาการเลยว่าตารางจะหน้าตาเป็นอย่างไรถ้าเราลงทะเบียนเกิน 10 แถว ประเด็นของฉันคือมีคอลัมน์มากเกินไปและยากที่จะเข้าใจว่าข้อมูลประเภทใดที่อยู่ในตารางขนาดใหญ่ พีชคณิตเชิงสัมพันธ์ช่วยให้เราสามารถใช้ตรรกะทางคณิตศาสตร์และสร้างความสัมพันธ์ระหว่างตารางสองสามตารางในลักษณะที่ช่วยให้เราสามารถดึงข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพ กล่าวคือ ตาราง การขาย ลูกค้า และสินค้าทั้งสามนี้มีความสัมพันธ์กันผ่านรหัสลูกค้าหรือคอลัมน์รหัสสินค้า และสร้างฐานข้อมูลเชิงสัมพันธ์ และที่สำคัญแต่ละอันมีความหมายเฉพาะและมีข้อมูลที่แสดงลักษณะเฉพาะของมัน ตารางหนึ่งประกอบด้วยข้อมูลเกี่ยวกับการขาย อีกตารางหนึ่งเกี่ยวกับลูกค้า และตารางที่สามเกี่ยวกับสินค้า ในการสรุป ให้จำค่าข้อมูลในแถวเป็นระเบียนในตาราง และแต่ละคอลัมน์แสดงเขตข้อมูลที่มีข้อมูลเฉพาะเกี่ยวกับทุกระเบียน ตารางที่เกี่ยวข้องสองสามตารางสร้างฐานข้อมูลเชิงสัมพันธ์ และสำหรับผู้ที่สนใจคำจำกัดความทางเทคนิคเพิ่มเติม โปรดจำไว้ว่าหน่วยที่เล็กที่สุดที่สามารถบรรจุชุดข้อมูลที่มีความหมายได้จะเรียกว่าเอนทิตี ดังนั้น แถวจะแสดงเอนทิตีแนวนอนในตาราง คอลัมน์เป็นเอนทิตีแนวตั้ง ตารางเป็นเอนทิตีข้อมูลที่ใหญ่กว่าด้วยตัวมันเอง มันสามารถเรียกว่าวัตถุฐานข้อมูลได้เช่นกัน แถวเดียวของตาราง ซึ่งเป็นเหตุการณ์เดียวของเอนทิตีนั้น สามารถเรียกอีกอย่างว่าเอนทิตีอินสแตนซ์ โอเคเยี่ยม เราจะค่อยๆ สร้างการเตรียมการทางทฤษฎีที่คุณต้องการก่อนที่คุณจะเริ่มเขียนโค้ด คอยติดตามการบรรยายครั้งต่อไปที่คุณจะได้เห็นบทบาทของ SQL เมื่อทำงานกับฐานข้อมูลเชิงสัมพันธ์ ขอบคุณที่รับชม.